ΜΕ ΜΙΑ ΒΑΘΙΑ ανάσα, που δίνει στην κυβέρνηση τη δυνατότητα και το χρονικό περιθώριο να εφαρμόσει τις δύσκολες αλλά επιβεβλημένες μεταρρυθμίσεις που θα αντιμετωπίσουν μεσο-μακροπρόθεσμα το οικονομικό πρόβλημα της χώρας, έκλεισε ένας κύκλος 100 εφιαλτικών ημερών για τον κ. Γιώργο Παπανδρέου.
Ο πρωθυπουργός έζησε την προηγούμενη εβδομάδα τις πιο δύσκολες στιγμές της πολιτικής καριέρας του. Ηταν όμως αυτές οι στιγμές το αποκορύφωμα
μιας δύσκολης περιόδου, η οποία ξεκίνησε από τα μέσα του περασμένου Δεκεμβρίου, όταν αμφισβητήθηκε η δανειοληπτική ικανότητα της χώρας και εκτοξεύτηκε το κόστος δανεισμού σε τοκογλυφικά επίπεδα. Η πιο δύσκολη απόφαση για τον κ.Παπανδρέου, σε αυτή τη δραματική διαδρομή, ήταν η λήψη τωνσκληρών και αντιδημοφιλών μέτρων, που σόκαραν μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας και προκάλεσαν μεγάλες αναταράξεις ακόμη και στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ.
Ο πρωθυπουργός ταλαντεύτηκε για μεγάλο διάστημα για το εάν θα έπρεπε να ακολουθήσει τη συγκεκριμένη γραμμή και να ανταποκριθεί στο αυστηρό
πλαίσιο που έθεσε η Ευρωπαϊκή Ενωση.Ισορροπία σε τεντωμένο σκοινί
Μέλη της κυβέρνησης διηγούνται τώρα ότι στις δραματικές άτυπες συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου το τελευταίο τρίμηνο οι ιδεολογικές και πολιτικές συγκρούσεις μεταξύ των υπουργών εξελίσσονταν για τον κ. Παπανδρέου σε πραγματικό εφιάλτη.
Από τη μία πλευρά ήταν όλοι εκείνοι που αμφισβητούσαν τη χρησιμότητα και την αποτελεσματικότητα του ευρωπαϊκού δρόμου και πρότειναν να μην υποκύψει η χώρα στις πιέσεις των Βρυξελλών, και άρα να μην πάρει η κυβέρνηση σκληρά μέτρα, αλλά να αντισταθεί μέχρις εσχάτων ή και να αναζητήσει άλλους δρόμους
(όπως προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ή δανεισμό από την Κίνα).
Από την άλλη, εκείνοι που υποστήριζαν ότι η ευρωπαϊκή λύση,
παρά τις αδυναμίες της Ενωσης και τη γερμανική αδιαλλαξία, είναι μονόδρομος και ότι οποιαδήποτε άλλη συνταγή θα ηταν καταστροφική για τη χώρα.
Μέχρι και την παραμονή της ανακοίνωσης του τελευταίου πακέτου με τα σκληρά μέτρα, η διαμάχη στο εσωτερικό της κυβέρνησης ήταν αδυσώπητη, με τις αντιφατικές εισηγήσεις να φτάνουν στο γραφείο και το e-mail του κ. Παπανδρέου μέχρι και αργά τη νύχτα.
Ουσιαστικά ο πρωθυπουργός έκανε την κίνηση-κλειδί, αναλαμβάνοντας μεγάλο ρίσκο, όταν ενέκρινε τα σκληρά μέτρα χωρίς να έχει εξασφαλίσει καμία δεδομένη
και σίγουρη στήριξη από την Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά και όταν έριξε στη συζήτηση το ενδεχόμενο να καταφύγει η Ελλάδα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Την επιλογή αυτή επέκριναν, είτε κεκαλυμμένα στη δημόσια συζήτηση είτε ανοιχτά στις συνεδριάσεις και τις κατ’ ιδίαν συζητήσεις, ακόμη και υπουργοί της κυβέρνησης, ενώ έγινε αντικείμενο σκληρής κριτικής, με κάθε ευκαιρία, από την εσωκομματική αντιπολίτευση.
Ο κίνδυνος ήταν μεγάλος και περισσότερο από κάθε άλλη φορά εμφανής: εάν ο κ. Παπανδρέου δεν κατάφερνε να διεθνοποιήσει το ελληνικό πρόβλημα, να μεταφέρει την πίεση στην Ευρωπαϊκή Ενωση και να πετύχει έστω και τη δειλή στήριξη που έδωσαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες και τραπεζίτες την περασμένη Πέμπτη, τότε θα απολογούνταν επειδή επέβαλε στους Ελληνες θυσίες χωρίς να φέρει αντάλλαγμα.
«Κινδυνεύαμε να μας μείνουν τα μέτρα στα χέρια»
«Κινδυνεύαμε να μας μείνουν τα μέτρα στα χέρια», έλεγε ανακουφισμένος από τις εξελίξεις προχτές Παρασκευή κορυφαίος υπουργός, ο οποίος έδωσε μάχη να υιοθετήσει ο κ. Παπανδρέου την ανάγκη για τη λήψη αυτών των σκληρών μέτρων.
Αποδείχτηκε ότι χωρίς εκείνη την επώδυνη απόφαση οι Ευρωπαίοι θα κώφευαν σε οποιαδήποτε έκκληση της Αθήνας για στήριξη, με δεδομένη την εμμονή της Γερμανίδας καγκελαρίου κυρίας Ανγκελα Μέρκελ να κλείσει την κάνουλα χρηματοδότησης προς την Ελλάδα.
Οσοι γνωρίζουν τις πραγματικές προθέσεις που είχε ο κ. Παπανδρέου μέχρι μία εβδομάδα πριν από τη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών, διαβεβαιώνουν ότι η φιλολογία περί προσφυγής στο ΔΝΤ δεν ήταν απλώς μια μπλόφα, αλλά συνιστούσε πραγματική απειλή, που υπαγορευόταν όχι μόνο από ένα ενδεχόμενο ευρωπαϊκό αδιέξοδο, αλλά και από την αντίληψη μερίδας συνομιλητών και συμβούλων του πρωθυπουργού που δεν πίστευαν, μέχρι την τελευταία στιγμή, στην ευρωπαϊκή
παρέμβαση - και ίσως να μην πιστεύουν ακόμη.
Τουλάχιστον τώρα το ελληνικό πρόβλημα μεταβλήθηκε σε ευρωπαϊκό, ο κ. Παπανδρέου μετέφερε την πίεση στους Ευρωπαίους παράγοντες και ο ίδιος μπορεί
να αξιοποιήσει τον χρόνο που κέρδισε η χώρα, έστω και μέσω των τραπεζών της,
για να αποδώσουν τα μέτρα που ήδη έχει ανακοινώσει, αλλά και να λάβει νέα, που θεωρούνται εξίσου αναγκαία και επιβεβλημένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου